Miałem przyjemność gościć w Monachium podczas Oktoberfest. Siedzą sobie ludzie, gadają, śmieją się. Jedni żarcie kupują w straganach, inni wyjmują koszyki przykryte zdobnymi chustami. Wewnątrz domowe wędliny, pieczywo, obatzda, precle, lokalne i nielokalne sery, rzodkiewki. Część kupuje na miejscu, część miesza - mięso z grilla czy precle kupione na straganie, reszta własna.
Wrocławski festiwal piwa kilka lat później. Podejmujemy wątek swojskiego jedzenia. Przygotowujemy przekąski, zabieramy koszyk pełen marynat, domowych pomazanek do pieczywa, wędlin. Nie chcemy być zdani na sprzedawane jedzenie. Po pierwsze z powodu dość wątłego repertuaru oferowanych tam smakołyków, po drugie ze względów finansowych. Pod wieczór zaczyna z nas szydzić skład z sąsiedniego stolika. Niezależnie od tego po kilku minutach dyskusji siedzimy razem i częstujemy. Uznają, że jednak jest dobrze. Ssanie w żołądku nigdy nie jest dobre, szczególnie po kilku kuflach piwa.
Dziś już wiem, że to byli ludzie Kuźniara.
To właśnie pan dziennikarz był łaskaw podzielić się dzisiaj z prostym ludem taką oto nauką, że w samolocie to oni sobie mogą jeść, ale kupione. Bo domowe jedzenie śmierdzi, kojarzy się ze zdejmowaniem skarpet w przedziale PKP. Jedzenie domowego żarcia w przestrzeni publicznej jest kompromitacją i dopuszczalne tylko w domowych pieleszach, bo "siara". Kompleks nuworysza, emanacja słoikowości.
Dokładnie z tego samego powodu dzieciaki nie jedzą w szkołach jedzenia przygotowanego w domu. Obciach. Wyjmij kanapkę, narazisz się na wykluczenie. Chcesz być modny, dżezi, kul i trendi? Żryj razem z nami skapciałego rogala z folii, popijaj oranżadą z orzeszków kola, bo jak nie, to skazujesz się tym samym na towarzyską banicję.
Dwa razy się zastanów chłopie, po co żyjesz? Co Cię napędza? Wstydzisz się czegoś? Masz kompleksy? Zatem je lecz ale nie poniżając innych a zaczynając od siebie.
Komentarze